Spis treści:
- Funkie
- Dąbrówka rozłogowa
- Żurawki
- Rozchodnik okazały
- Niezapominajka kaukaska
- Języczka pomarańczowa
- Nerecznica mocna
Funkie (Hosta sp.)
Funkie to wieloletnie rośliny krzewiaste, należące do rodziny Asparagaceae. Żyją głównie w chłodnych, wilgotnych lasach górskich, na bogatych w próchnicę, równomiernie wilgotnych glebach.
Funkie są dostępne zarówno w formacie miniaturowym, jak i XXL. W zależności od gatunku i odmiany, sercowate, łopatkowate lub lancetowate liście są kremowobiałe, żółtozielone, stalowoniebieskie lub ciemnozielone, często wielobarwne i z dekoracyjnym wzorem. Niektóre odmiany mają piękne, złocistożółte liście jesienią. Charakterystyczna dla średniozielonych liści funkii (Hosta Sieboldii) jest wąska biała obwódka, od której pochodzi jego nazwa.
Wszystkie funkie rosną stosunkowo wolno. Tworzą grube, mięsiste kłącza, a czasem dodatkowe rozłogi, nad którymi rozrastają się w grządce. Przeważnie zwisające, białe lub liliowe kwiaty w kształcie dzwonu osadzone są w przypominających kolce kwiatostanach na długich, słabo ulistnionych lub nagich łodygach. Dzięki dużym liściom byliny przystosowały się do miejsc częściowo zacienionych. Gleba na funkie powinna być bogata w próchnicę, piaszczysta do gliniastej i świeża do umiarkowanie wilgotnej. Ich okres kwitnienia to czerwiec i lipiec. Rośliny można sadzić od wiosny do jesieni.
Funkie z charakterystyczną białą obwódką wokół liścia. Fot.123RF.com
Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans)
Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans) jest rodzimą, dziką byliną z rodziny miętowatych (Lamiaceae). Jej obszar występowania rozciąga się od Europy, Tunezji i Algierii po Kaukaz i północny Iran. W międzyczasie zadomowiła się również w Ameryce Północnej. Występuje głównie w podmokłych lasach, na łąkach i na zboczach górskich.
Ta bylina tworząca dywan jest bardzo dobrym okrywem gruntowym i szybko rozprzestrzenia się na rozłogi. Osiąga do 20 centymetrów wysokości i zwykle jest szersza niż wyższa.
Liście mają metaliczny połysk, kolor może wahać się od zielonego do brązowego lub czerwonego, niektóre odmiany mają nawet różne kolory na raz. Liście zimozielone mają do ośmiu centymetrów długości. Są łopatkowate i zwykle lekko karbowane, a dolne liście tworzą rozetę.
Roślina ma przyciągające wzrok kwiatostany o długości do 20 centymetrów. Od kwietnia do czerwca kwiaty stoją jeden na drugim na kilku poziomach jak spirale. W większości są w kolorze fioletowo-niebieskim, ale są też odmiany różowe lub białe.
Dąbrówka preferuje miejsca częściowo zacienione, między i przed drzewami lub ścianami. Może wytrzymać pełne słońce na wilgotnych brzegach stawów i potoków. Zasadniczo im bardziej wilgotna gleba, tym więcej słońca może być tolerowane. Warunki świetlne wpływają na kolor liści niektórych odmian. Najlepiej rozwija się na glebach stale wilgotnych. Podłoże powinno być piaszczysto-gliniaste, bogate w składniki odżywcze i próchnicę. Roślina jest niezwykle łatwa w pielęgnacji.
Dąbrówka rozłogowa ze zjawiskowymi fioletowymi kwiatami. Fot.123RF.com
Żurawki (Heuchera sp.)
Żurawki (Heuchera sp.) należą do rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae). Pochodzą ze szczelin skalnych i lasów przybrzeżnych w Ameryce Północnej. Różne gatunki są przeważnie wiecznie zielone do zimozielonych, byliny rosnącą w kępach.
Żurawka jest bardzo atrakcyjna. Jej maleńkie, lejkowate kwiaty w kształcie dzwonu pojawiają się obficie na rozgałęzionych wiechach z długimi łodygami. Kwitną od maja do lipca i są białe, różowe lub czerwone. Imponują liśćmi w jasnych kolorach od bladej do ciemnozielonej, żółtopomarańczowej do ciemnoczerwonej, srebrnej, fioletowej i brązowej z domieszką brązu.
Najmniejsze rośliny mają wysokość od 15 do 50 centymetrów, większe 90 centymetrów. Byliny potrzebują częściowo zacienionej lub zacienionej lokalizacji. Jeśli gleba jest wystarczająco wilgotna, mogą również z umiarem tolerować słońce. Wolą świeżą lub wilgotną, luźną, bogatą w składniki odżywcze i próchnicę ziemię, która powinna być lekko kwaśna i nie przesuszać się zbytnio latem.
Żurawki mają liście o wielu kolorach. Fot.123RF.com
Rozchodnik okazały (Sedum spectabile)
Rozchodnik okazały (Sedum spectabile) jest idealną byliną, która sprawdzi się we wszelkich niekorzystnych miejscach, np. ogrodach skalnych czy obrzeżach tarasów. Z jasnozielonymi, mięsistymi liśćmi i różowymi gwiaździstymi kwiatami ułożonymi w szerokie baldachy, wygląda przyjaźnie i świeżo. Jest bardzo popularnym wśród owadów źródłem pożywienia. Dorasta do ok. 40 cm i ciekawie prezentuje się nawet zimą. Silne przycinanie na wiosnę przywraca jej silne nowe pędy.
Rozchodnik cieszy oko różowo-fioletowymi kwiatami. Fot.123RF.com
Niezapominajka kaukaska „Jack Frost” (Brunnera macrophylla)
Niezapominajka kaukaska „Jack Frost” to czarująca bylina o ozdobnych, sercowatych, srebrnobiałych liściach. Jej piękne niebieskie kwiaty są niezapomnianym widokiem od kwietnia do maja. W miejscu częściowo zacienionym, na dobrze osuszonej, próchnicznej, bogatej w składniki pokarmowe glebie gliniastej osiąga zwykle wysokość ok. 40 cm i ok. 40 cm szerokości. Niezapominajka kaukaska „Jack Frost” dobrze toleruje mróz. Wytwarza od kwietnia niebieskie kwiaty w kształcie koła, przypominające wiechy. Preferuje lokalizacje w miejscu częściowo zacienionym.
Niezapominajka kaukaska wytrzymuje niskie temperatury. Fot.123RF.com
Języczka pomarańczowa (Ligularia dentata)
Języczka pomarańczowa (Ligularia dentata) to okazała roślina ozdobna z Azji Wschodniej. Tam rośnie głównie na brzegach rzek i w nielicznych lasach łęgowych. Rodzaj Ligularia obejmuje ponad 120 różnych gatunków, z których większość pochodzi z Chin lub Japonii. Należy do dużej rodziny Asteraceae.
Roślina osiąga wysokość od 80 do 150 cm. Wyrasta z podziemnego kłącza jako gęsto ulistnione gniazdo z wystającymi baldachami kwiatowymi. Naziemne części rośliny zamierają jesienią. Ma duże, zaokrąglone do serca liście z ząbkowaną krawędzią. Są długoszypułkowe, a spodnia strona liści jest fioletowoczerwona w przeciwieństwie do ciemnozielonej górnej powierzchni liści. W odmianach uprawnych występują również inne kolory liści.
Okres kwitnienia letniego trwa od lipca do września. Kwiaty są szczególnie popularne wśród motyli i pszczół. Roślina preferuje częściowo zacienione miejsca — im więcej słońca ma w okolicy, tym bardziej wilgotna powinna być gleba. Gleba dla języczki pomarańczowej powinna być bogata w składniki odżywcze i możliwie trwale wilgotna, piaszczysto-humusowa lub piaszczysto-gliniasta. Roślinę najlepiej sadzić wiosną przed kwitnieniem.
Kwiaty języczki przyciągają wzrok jaskrawym kolorem. Fot.123RF.com
Nerecznica mocna (Dryopteris affinis)
Nerecznica mocna (Dryopteris affinis) jest jedną z największych paproci rodzimych. Liście ma pierzaste, które wiosną są w złotym kolorze, a później stają się ciemnozielone. Łodygi liściowe roślin zawierają ponad trzy wiązki naczyniowe. Na spodniej stronie liścia tworzą się okrągłe zarodniki. Paproć woli stać w zacienionym lub częściowo zacienionym miejscu. Roślina radzi sobie z wieloma różnymi rodzajami gleby. Podłoże powinno być świeże lub wilgotne. Pożądane jest bogactwo próchnicy. Narecznica mocna zimą jest zielona. Małe odmiany pasują do ogrodu skalnego. Roślina stosowana jest też we florystyce.
Narecznica to okazała paproć, która sprawdzi się w ogrodzie skalnym. Fot.123RF.com
Każda z opisanych powyżej bylin to doskonałe uzupełnienie kompozycji ogrodowej. Poznaj je bliżej i stwórz własną aranżację, która pozostanie z Tobą dłużej niż przez jeden sezon!
Zimę przetrwają bez problemu. Na wiosnę odwdzięczą się pięknymi kwiatami na INTERIA.TV.