Spis treści:
Co zrobić, żeby glicynia długo kwitła?
Jednym z najskuteczniejszych sposobów pobudzenia glicynii do kwitnienia jest celowe, umiarkowane uszkodzenie jej systemu korzeniowego. Zabieg wykonuje się na przełomie sierpnia i września, kiedy roślina kończy okres intensywnego wzrostu. W praktyce polega on na wbiciu szpadla w ziemię w kilku miejscach, mniej więcej w odległości pół metra od głównego pędu, na głębokość około 30 centymetrów. Celem nie jest całkowite przecięcie korzeni, lecz ich częściowe przerwanie – wystarczy cztery do sześciu nacięć rozmieszczonych wokół rośliny. Stres wywołany takim działaniem ogranicza rozwój pędów wegetatywnych i sprzyja inicjacji pąków kwiatowych, które pojawią się w kolejnym sezonie.
Mechanizm działania tej metody tłumaczy się fizjologią roślin bobowatych. Glicynia, podobnie jak inne rośliny motylkowe, współpracuje z bakteriami brodawkowymi, które wiążą azot atmosferyczny i przekazują go korzeniom. W warunkach nadmiaru azotu, zwłaszcza gdy gleba jest żyzna i niedawno nawożona, roślina skupia się na rozwoju liści i pędów, odkładając kwitnienie na dalszy plan. Przerwanie części systemu korzeniowego ogranicza transport składników pokarmowych, w tym azotu i fosforu, co staje się sygnałem do rozpoczęcia rozmnażania generatywnego. W efekcie glicynia zamiast tworzyć kolejne przyrosty zielonej masy przestawia się na intensywną produkcję kwiatów.
Podczas przeprowadzania zabiegu musimy jednak pamiętać o podstawowych zasadach bezpieczeństwa. Nie należy okalać pnia szpadlem w pełnym okręgu – całkowite przerwanie obwodowego pasa korzeni mogłoby poważnie zaszkodzić roślinie. Należy uszkadzać tylko co drugi odcinek, pozostawiając ciągłość między zdrowymi fragmentami. Zabieg nie powinien być stosowany częściej niż raz na kilka sezonów – zbyt częste ingerencje w system korzeniowy mogą prowadzić do przewlekłego osłabienia.
Wisteria rozwija silne pędy, ale słabo kwitnie? Kontrolowane uszkodzenie korzeni przyniesie efekty już w kolejnym sezonie. Fot. viti / Canva Pro
Jak pielęgnować glicynię?
Formowanie glicynii w zwartą, stabilną konstrukcję warto rozpocząć możliwie wcześnie. Praktyka ogrodnicza zaleca splecenie trzech długich, giętkich pędów w pojedynczy warkocz, który przywiązuje się do mocnego palika i systematycznie oczyszcza z bocznych odrostów. Taki zabieg prowadzi do ukształtowania samonośnego pnia, zdolnego udźwignąć zarówno masę starszych pędów, jak i ciężkie, liczne kwiatostany. Kluczowe jest szybkie usuwanie tzw. wilków, czyli pędów wyrastających z podstawy, które konkurują z formowaną strukturą i hamują rozwój pąków.
Cięcie glicynii to kluczowy element pielęgnacji, który bezpośrednio wpływa na liczbę kwiatów w kolejnym sezonie. Zabieg wykonuje się latem – najlepiej między drugą połową lipca a początkiem sierpnia – skracając młode przyrosty tuż za piątym lub szóstym liściem. W ten sposób ogranicza się nadmierny rozrost liści i pędów, a roślina zaczyna koncentrować energię na tworzeniu zawiązków kwiatowych. Trzeba jednak pamiętać, że efekt tego działania nie będzie widoczny od razu – glicynia zakwitnie dopiero w następnym roku. Wiosenne cięcie ogranicza się do formowania korony i usuwania uszkodzonych lub nadmiarowych pędów, by nie naruszyć już zawiązanych pąków.
Przeczytaj również: Jak uprawiać glicynię, by pięknie się rozrastała? Wiązanie pędów glicynii
Glicynii należy zapewnić przynajmniej sześć godzin intensywnego nasłonecznienia dziennie oraz podłoże głęboko przekopane, lekkie i próchniczne. Optymalne pH gleby mieści się w przedziale 6,0-7,0. Zbyt zasadowa gleba ogranicza dostępność fosforu, a zbyt kwaśna zakłóca działanie bakterii brodawkowych, które wspomagają gospodarkę azotową rośliny. Glicynia, jako przedstawicielka bobowatych, wiąże azot samodzielnie, dlatego nie należy jej dokarmiać nawozami zawierającymi ten pierwiastek. W okresie przed kwitnieniem warto jednak sięgnąć po dolistne nawozy fosforowo-potasowe.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Zimowe przycinanie pędów glicynii. Jak prowadzić wisterię na drzewko?
Sadzenie pelargonii w maju. Jak dbać, żeby obficie kwitły?
5 miejsc, gdzie nie należy sadzić hortensji. Będą słabo rosły i jeszcze gorzej kwitły