Floks wiechowaty – pięknie wygląda, słodko pachnie i przyciąga motyle

Z artykułu dowiesz się:

• Czym wyróżnia się floks wiechowaty
• Jakie są popularne odmiany floksa wiechowatego
• Jak uprawiać floksy wiechowate
• Jak nawozić floksy wiechowate

Floks wiechowaty — charakterystyka  

Floks wiechowaty (z łac. Phlox paniculata) pochodzi z wilgotnych lasów Ameryki Północnej. Cechą charakterystyczną rośliny jest jej pokaźny rozmiar. Może osiągać nawet 150 cm wzrostu, ale zdarzają się także niskie okazy mające około 40 cm wysokości. Pojedyncze kępy mogą mieć do 100 cm średnicy. Lancetowate liście mają na ogół wąski kształt, choć można spotkać także te jajowate. Są dosyć długie, osiągają około 10 cm i cechuje ja intensywna zielona lub biało-zielona barwa.  

Kwiaty pojawiają się w czerwcu i zdobią ogród do września. Składają się z 5 płatków, które tworzą pachnące baldachy o kulistym kształcie. Ozdobne części rośliny są drobne, ponieważ mają średnicę zaledwie 2 cm. Najczęściej pojawiające się kolory płatków to:  

• fiolet,  
• czerwień,  
• róż,  
• pomarańcz.  

Zdarzają się także floksy wielokolorowe. Wokół rośliny unosi się intensywny zapach, który przyciąga liczne motyle. Dzięki temu w ogrodzie pojawiają się ciekawe kolory.  

Floksy stosuje się zarówno jako rośliny ozdobne do rabat i skalniaków, jak i jako kwiaty cięte. Woń, którą wydzielają, sprawia, że wiele osób chętnie umieszcza je na stołach, aby cieszyć się bliskością natury w otoczeniu słodkiego zapachu bylin. Okaz nie jest ekspansywny, więc wokół niego można z powodzeniem posadzić inne gatunki. Sprawdza się także jako ozdoba kwitnących żywopłotów.  

Przeczytaj również: Liście jak u dębu i kwiaty jak płatki śniegu. Ten gatunek hortensji wprawia w zachwyt

Floksy doskonale ozdabiają rabaty. Fot. 123RF/PICSEL

Odmiany floksa wiechowatego  

Odmiany floksa wiechowatego różnią się głównie okresem kwitnienia, długością pędów oraz kolorami kwiatów. Najpopularniejsze są:  

• Blue Boy: roślina ma pędy długości 70-100 cm, które są sztywne i strzeliste. Kwiaty są niebieskie i pojawiają się w lipcu oraz sierpniu. Floks ma intensywny zapach, który przyciąga motyle oraz pszczoły i unosi się w ogrodzie już przy lekkich podmuchach wiatru;  
• Jade: odmiana jest stosunkowo niska, ponieważ osiąga 40-50 cm wzrostu. Płatki są białe i mają soczyście zielone brzegi. Kwitną w lipcu i sierpniu, a niekiedy nawet we wrześniu. Przez wiele lat powtarzają kwitnienie i ciekawie pachną;  
• Zenobia: kwitnienie rozpoczyna się w lipcu i trwa do sierpnia. Kwiaty są różowe i mają charakterystycznie pomarszczone płatki. Pędy rosną do 50-70 cm. Pachnące kwiaty świetnie sprawdzają się w bukietach;  
• Starfire: odmiana charakteryzuje się tym, że jej płatki są jadalne. Mają soczyście czerwony kolor i kwitną w lipcu oraz sierpniu. Odmiana ma pędy długości 70-100 cm; 
• Candy Twist: pędy dorastają do 70-100 cm, a kwitnienie rozpoczyna się w lipcu i może trwać do września. Kwiaty są białe, a ich płatki zdobią fioletowe, trójkątne wzory.  Okaz intensywnie pachnie.  

Floksy można sadzić obok siebie, aby uzyskać kolorową i pachnącą rabatę. Świetnie sprawdzają się w bukietach, więc można ozdobić nimi dom czy obdarować bliskie osoby.  

Odmiany floksów różnią się od siebie kolorami i rozmiarem. Fot. 123RF/PICSEL

Floks wiechowaty — uprawa 

Uprawa floksa wiechowatego jest wymagająca, ale ze względu na barwne kwiaty i intensywny zapach, jaki wydzielają, z pewnością warto się jej podjąć.  

• Floksy są dosyć delikatne, dlatego wymagają spokojnego stanowiska, w którym nie będą narażone na silne podmuchy wiatru. Powinno być tam także ciepło i słonecznie. Ewentualnie może panować półcień, jednak zbyt mała ilość światła odbije się na intensywności kwitnienia i nasyceniu barw płatków kwiatów. 
   
• Gleba powinna być żyzna i stale wilgotna. Aby ją zapewnić, warto rozsypać wokół okazu torf lub ściółkę, które będą spowalniały wysychanie podłoża. 
   
• Floks źle reaguje na nadmiar wody, ale potrzebuje jej w dużych ilościach, dlatego nie można go przesuszać. W upalne lato bylinę powinno się regularnie nawadniać, aby nie doszło do zasuszenia jej fragmentów. 
   
• Nie zaleca się sadzenia okazów zbyt blisko siebie, ponieważ wówczas zwiększa się ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. 
   
• W trakcie podlewania nie należy zraszać wodą liści oraz kwiatów, ponieważ to także naraża roślinę na infekcje. Warto zadbać o to, aby wokół floksów było wilgotne powietrze. 
   
• Wysokie, intensywnie kwitnące odmiany wymagają stosowania podpór, aby się nie łamały. Zaleca się przycinanie przekwitniętych pędów, dzięki czemu roślina ponownie zakwitnie. Pod koniec sezonu floksy ścina się tuż nad powierzchnią ziemi. Na zimę zostają w podłożu, nie trzeba ich wykopywać ani okrywać.  

Przeczytaj również: Idealne drzewko do małych ogrodów. Klon japoński zachwyci każdego!

Latem floksy warto podlewać, by uchronić je przed przesuszeniem. Fot. 123RF/PICSEL

Rozmnażanie floksa wiechowatego  

Rozmnażanie floksa wiechowatego może odbywać się poprzez podział. W tym celu należy wybrać zdrowe, silnie rozgałęzione okazy i wykopać je w kwietniu lub pod koniec lata. Wówczas roślinę dzieli się na kilka części. Przy okazji warto wykonać zabiegi pielęgnacyjne: oczyścić zgniłe lub suche fragmenty korzeni i skrócić je o kilka cm, a pędy ściąć do wysokości 20 cm. Następnie rośliny należy wsadzić do dołków obsypanych kompostem w odległości 30-40 cm od siebie.  

Można również pobrać sadzonki korzeniowe zimą. Należy umieścić je w skrzynkach, w torfowym podłożu wysokiej jakości. Pojemniki najlepiej przenieść do garażu, a w maju wsadzić młode okazy do podłoża. Niekiedy stosuje się także wysiew z nasion, które można włożyć prosto do gruntu w sierpniu lub do pojemników, ale sposób jest rzadko stosowany, ponieważ wymaga zaangażowania, intensywnej pielęgnacji siewek i nie zawsze się udaje. Zdecydowanie lepszą opcją jest rozmnażanie floksów poprzez podział. 

Choroby floksa wiechowatego  

Choroby floksa wiechowatego pojawiają się rzadko i najczęściej wynikają ze zbyt gęstej rozsady lub nadmiernego podlewania. Dużym zagrożeniem dla byliny jest mączniak, który objawia się białym nalotem na pędach i liściach oraz plamami. Okaz ulega wówczas deformacjom, a jego wzrost zostaje zahamowany. W ramach walki z chorobą warto stosować środki grzybobójcze, które hamują procesy oddechowe organizmów.  

Floks wiechowaty rzadko choruje. Fot. 123RF/PICSEL

Floks wiechowaty — nawożenie  

Nawożenie floksów wiechowatych jest obowiązkowym elementem ich pielęgnacji. Intensywny wzrost i kwitnienie sprawiają, że okazy potrzebują dużej ilości składników odżywczych. Warto jednak pamiętać, że nie tolerują one nawozów mineralnych. Należy sięgać po mieszanki do roślin kwitnących i stosować je zgodnie z zaleceniami producentów.  

Warto także co 4-5 lat przesadzać rośliny do nowego podłoża, aby ponownie miały dostęp do dużej ilości składników odżywczych naturalnego pochodzenia. Pamiętaj też, aby przez pierwsze trzy tygodnie po posadzeniu nie nawozić roślin, aby miał czas na aklimatyzację. W tym czasie będą pobierały składniki odżywcze z ziemi.  

Floks wiechowaty wyróżnia się wysokim wzrostem, a także ciekawymi kwiatami o silnym zapachu. Może być stosowany na rabatach, skalniakach i żywopłotach, więc co jakiś czas można zmieniać jego stanowisko w ogrodzie. Zwabia do ogrodu kolorowe motyle, przez co tętni w nim życie. Nawet przy delikatnych podmuchach wiatru wokół floksów unosi się przyjemna woń, którą warto zaprosić do domu, ścinając kilka okazów i przygotowując z nich bukiety.  

Konwalia majowa: Co trzeba o niej wiedzieć?

Umieść te kwiaty w domu, a wszystkim domownikom będzie żyło się lepiej na INTERIA.TV.