Spis treści:
- Kolkwicja chińska – charakterystyka rośliny
- Kolkwicja chińska – odmiany
- Kolkwicja chińska – uprawa
- Kolkwicja chińska – zastosowanie
Kolkwicja chińska – charakterystyka rośliny
Kolkwicja chińska (Kolkwitzja amabilis) to dekoracyjny, obficie kwitnący krzew liściasty, który zdobywa coraz większą popularność w Polsce. Naturalnie występuje w środkowych Chinach, natomiast szybko rozpowszechniła się jako roślina ogrodowa. Do Europy sprowadzono ją na początku XX wieku. Kolkwicja chińska to krzew, któremu nazwę nadano dla upamiętnienia niemieckiego profesora botaniki Richarda Kolkwitza. Z kolei łacińska nazwa „amabilis” znaczy „godny kochania, miły”.
Po wielu latach uprawy roślina może osiągać nawet do 3 m wysokości i podobną szerokość, ale do małych ogrodów można znaleźć też odmiany kolkwicji chińskiej o mniej intensywnym wzroście. Czym się wyróżnia? Liście krzewu są eliptyczne, owłosione, o gładkich brzegach, wyrastające na 3-7 cm długości. Jesienią przebarwiają się na purpurowo. Kwiaty kolkwicji chińskiej rozwijają się późną wiosną, na przełomie maja i czerwca, i stanowią największą ozdobą krzewu. Pięciopłatkowe kwiaty o dzwonkowatym kształcie przypominają pod tym wyglądem kwiaty krzewuszki. Przybierają jasnoróżową barwę, z żółtą plamką w gardzieli. Zebrane są w baldachogrona po 8-10 sztuk i wydzielają delikatny, bardzo przyjemny zapach.
Kwitnienie kolkwicji trwa około trzech tygodni, w tym czasie zapylana jest przez pszczoły i trzmiele. Po przekwitnięciu pojawiają się atrakcyjne, szczeciniasto owłosione owocostany. Inną cechą charakterystyczną kolkwicji chińskiej są jej długie, rozgałęzione, liczne pędy, które uginają się pod ciężarem kwiatów, nadając krzewowi urokliwy, charakterystyczny kształt.
Kolkwicja chińska ma niezwykle dekoracyjny pokrój. Fot. 123RF/PICSEL
Kolkwicja chińska – odmiany
W zależności od odmiany krzewy różnią się wysokością, kształtem liści, budową kwiatostanów i ich barwą. Do najpopularniejszych należą:
- 'Pink Cloud' – krzew o intensywnie różowej barwie kwiatów. Spośród wszystkich odmian kolkwicji charakteryzuje się najszerszym, rozłożystym pokrojem. Roślina polecana do większych ogrodów, świetnie sprawdza się też w zieleni miejskiej i w parkach;
- 'Rosea' – odmiana osiągająca mniejsze rozmiary niż 'Pink Cloud'. Wyrasta do 1-1,5 m wysokości, dzięki czemu sprawdzi się także w niewielkich ogrodach przydomowych;
- 'Maradco' – rzadko spotykana odmiana kolkwicji. Charakteryzuje się pięknymi żółtymi liśćmi, co czyni ją dekoracyjną przez cały okres wegetacji. Ze względu na delikatne liście, ta odmiana powinna być sadzona w miejscach półcienistych. Od maja pojawiają się liczne, jasnoróżowe kwiaty. Krzew rośnie dość wolno i osiąga około 1,5 m wysokości.
Kolkwicja chińska – uprawa
Kolkwicja chińska jest dość prosta w uprawie i nie wymaga wysokich wymagań dotyczących pielęgnacji. Ponadto jest odporna na suszę, mrozy oraz zanieczyszczenie powietrza. Roślina może przemarznąć jedynie w czasie bardzo surowych zim i przy braku pokrywy śnieżnej.
- Stanowisko
Aby cieszyć się pięknymi kwiatami kolkwicji, warto posadzić krzew na odpowiednim stanowisku. Roślina najlepiej czuje się w miejscach ciepłych, słonecznych i osłoniętych od wiatrów, które mogą ją uszkodzić. Może rosnąć też na stanowiskach cienistych, ale kwitnie dużo słabiej.
- Podłoże
Kolkwicja chińska nie ma specjalnych wymagań co do gleby, choć preferuje podłoże żyzne, gliniasto-piaszczyste, przepuszczalne, o lekko kwaśnym lub obojętnym odczynie, najlepiej umiarkowanie wilgotne.
- Podlewanie i nawożenie
Roślina źle znosi suszę i wymaga regularnego nawadniania, zwłaszcza w czasie silnego wzrostu i kwitnienia. Kolkwicja nie wymaga szczególnego nawożenia. Wystarczy co 2-3 lata zastosować uniwersalny nawóz mineralny, najlepiej o spowolnionym działaniu. Wiosną należy podsypać krzew warstwa kompostu, który wzbogaci ziemię o materię organiczną.
- Cięcie
Kolkwicja chińska ma niezwykle dekoracyjny pokrój i najlepiej prezentuje się w formie naturalnej. Jednak dobrze znosi cięcie. W razie potrzeby można skracać jej pędy lub przeprowadzić cięcie odmładzające, prześwietlające bądź sanitarne, dzięki czemu roślina zachowa ładny i gęsty pokrój. Przycinanie rośliny wykonujemy zaraz po kwitnieniu, wczesnym latem (najlepiej w pochmurne, ale bezdeszczowe dni). Polega ono na skróceniu pędów o 1/3 ich długości, tuż nad zdrowym pąkiem. Cięcie kolkwicji należy wykonać ostrym sekatorem lub nożycami, lekko ukośnie, powodując przy tym jak najmniejszą ranę.
- Rozmnażanie
Kolkwicja najczęściej rozmnaża się przez sadzonki zielone. Pobiera się je pod koniec czerwca. Sadzonki należy sadzić w mieszaninie torfu i czystego piasku rzecznego. Dobrze jest okryć je folią lub słoikiem, by zapewnić wysoką wilgotność powietrza. Roślina wytwarza korzenie w przeciągu 3-5 tygodni.
Rozmnażanie kolkwicji z nasion jest bardziej pracochłonne i czasochłonne. Nasiona zbieramy jesienią, na przełomie września i października, i przechowujemy w suchym miejscu do wczesnej wiosny, kiedy możemy je wysiewać.
- Choroby i szkodniki
Atutem kolkwincji chińskiej jest odporność na prawie wszystkie choroby i szkodniki. Największym zagrożeniem są choroby grzybowe.
Aby cieszyć się pięknymi kwiatami kolkwicji, warto posadzić krzew na odpowiednim stanowisku. Fot. 123RF/PICSEL
Kolkwicja chińska – zastosowanie
Kolkwicja chińska najlepiej prezentuje się sadzona pojedynczo, jako soliter, ale bardzo dobrze wygląda również w jednogatunkowych grupach. Roślina znajduje zastosowanie w większych ogrodach przydomowych i parkach. Krzew może być także wykorzystywany do tworzenia szpalerów oraz niezwykłych żywopłotów. Ze względu na odporność na zanieczyszczenia, kolkwicja z powodzeniem może być wykorzystana do obsadzania zieleni miejskiej.