Jeżeli pędy tuj żółkną i usychają, odpowiedzialne za to mogą być trzy powody.
1. Złe miejsce sadzenia
2. Błędy pielęgnacyjne
3. Czynniki chorobotwórcze
Oczywiście niezależnie od powodu, konieczna jest szybka interwencja, pozwalająca uratować rośliny oraz przywrócić im ładny i zdrowy wygląd.
Złe miejsce sadzenia
Nieodpowiednie miejsce posadzenia naszych tuj może prowadzić do niedoboru podstawowych składników pokarmowych, odpowiedzialnych za produkcję chlorofilu, co z kolei jest powodem zmian zabarwienia drzewek. Najczęściej brakuje magnezu (Mg) i żelaza (Fe), co objawia się początkowo jaśnieniem, a następnie żółknięciem pędów tui. Brak magnezu łatwo rozpoznać poprzez żółknięcie od najstarszych pędów. W przypadku braku żelaza od najmłodszych. Zdarzyć się może również, że naszym drzewkom brakuje azotu (N), zauważymy to, jeżeli nastąpi żółknięciem łusek i zahamowaniem wzrostu.
Nie tylko brak, ale również nadmiar składników pokarmowych może stanowić zagrożenie dla roślin. Nadmierne dawki nawozów mineralnych zaburzają pobieranie makro- i mikroelementów oraz wody z podłoża (tzw. susza fizjologiczna), co także prowadzi do żółknięcia i usychania tui.
Żelazna zasada nawożenia żywotników: nawozimy, ale z umiarem dbając, aby nie przekraczać zalecanych dawek nawozów. Nawozy azotowe podaje się od kwietnia do połowy lipca, zaś w późniejszym okresie stosuje się bezazotowe nawozy jesienne.
Nie tylko nieodpowiednie miejsce sadzenia może być powodem braku składników pokarmowych. Winne bywa także nieodpowiednie pH gleby. Jeżeli pH jest zbyt wysokie, wówczas występują niedobory żelaza. Z kolei przy zbyt niskim pH, utrudnione jest pobieranie magnezu. Tuje wymagają lekko kwaśnego podłoża (pH 5,5-6,5).
Przeczytaj koniecznie: 4 naturalne nawozy, które każdy ogrodnik powinien znać
Błędy pielęgnacyjne
Tuje bardzo źle reagują na przesuszenie podłoża. Niedobór wody prowadzi do zasychania pędów, a w skrajnych przypadkach do usychania całych roślin. Podłoże, w którym rosną nasze krzewy, powinno być stale wilgotne. Zalecane jest też ściółkowanie gleby korą sosnową, ograniczającą parowanie wody z podłoża.
Porada: Pędy, które usychają, należy usunąć i obficie podlać przesuszoną roślinę. Zabieg nawadniania przeprowadzamy codziennie wczesnym rankiem lub wieczorem.
Uwaga! Roślin, które są przesuszone, nie wolno podsypywać nawozem, ponieważ może do doprowadzić do ich osłabienia. Nie wolno nam również doprowadzić do zalewania korzeni i długotrwałego przebywania w bardzo mokrej glebie. Zalanie systemu korzeniowego objawia się żółknięciem i brązowieniem tui i sprzyja rozwojowi chorób grzybowych. Dlatego pojemniki, w których uprawiamy tuje, powinny być wyposażone w otwory w dnie, przez które odpłynie nadmiar wody.
Zamieranie w wyniku przesuszenia
Tuje nie przechodzą okresu spoczynku. W okresie zimowym, w bezmroźne dni, rozpoczyna się u nich proces transpiracji. Ziemia bywa w tym czasie jeszcze zamarznięta, co uniemożliwia pobieranie przez korzenie wody, która mogłaby uzupełnić wytranspirowaną ilość. Ogromnym zagrożeniem są dla nich również silne, wysuszające i mroźne wiatry. Konsekwencją tego wszystkiego jest zjawisko masowego za zasychania tui, często jednostronnego.
Porada: Jesienią należy obficie podlać tuje (szczególnie te uprawiane w pojemnikach), aż do nadejścia pierwszych mrozów, aby mogły zmagazynować jak największe ilości wody.
Przeczytaj koniecznie: Jak pielęgnować żywotniki? Przycinanie, nawożenie i rozmnażanie krok po kroku
Czynniki chorobotwórcze
Z reguły tuje rzadko są atakowane przez choroby grzybowe roślin. Jeżeli jednak wyeliminowaliśmy błędy w uprawie, a nasze rośliny dalej żółkną i zasychają, warto rozważyć i tę kwestię. Unikając zalewania korzeni i zapewniając roślinom optymalne warunki rozwoju, ograniczamy ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. Pamiętajmy również o systematycznym usuwaniu i niszczeniu wszystkich chorych części roślin, od razu, gdy tylko zauważymy pierwsze objawy porażenia.
Porada: Silnie porażone przez grzyby rośliny należy usuwać i palić. Pozostałe, rosnące w pobliżu, opryskujemy specjalnym preparatem. Opryski mogą też pomóc w przypadku zauważenia pierwszych objawów chorobowych, gdy porażone są dopiero pojedyncze gałązki. Wówczas chore pędy wycinamy, a całą roślinę opryskujemy.
Fytoftoroza (Phytophthora citricola) - to najgroźniejsza choroba grzybowa roślin iglastych.
Objawy: pojedyncze pędy tui szarzeją, żółkną, a następnie brązowieją i zamierają, zazwyczaj w lipcu lub sierpniu. Widoczne są na zlokalizowanych nisko nad ziemią pędach. Aby upewnić się, że nasza tuja zachorowała na fytoftorozę, należy zeskrobać z porażonego pędu korę. Jeżeli ma on czerwonobrązowe zabarwienie, wskazuje to infekcję grzyba.
Atakowane gatunki: głównie żywotniki zachodnie (Thuja occidentalis), niektóre odmiany żywotnika wschodniego (Thuja orientalis),
Opieńkowa zgnilizna korzeni (Armillaria) - to choroba grzybowa wywoływana przez grzyby z rodzaju Armillaria(opieńka).
Objawy: rośliny tracą swoja naturalną barwę i połysk łusek. Stają się matowe, żółkną i zamierają. Przy podstawie pnia kora brązowieje, obumiera i pęka podłużnie, odsłaniając drewno. Na drewnie i wewnętrznej stronie kory widoczna jest obfita biała grzybnia. Jesienią przy podstawie pędu mogą pojawiać się grzyby kapeluszowe.
Atakowane gatunki: tuje rosnące na działkach zlokalizowanych w pobliżu lasów.
Zamieranie pędów (Phomopsis, Ascophyta, Pesalotiopspis, Sphaeropsis) - to najczęściej występująca choroba organów nadziemnych.
Objawy: żółknięcie wierzchołków gałązek, rozprzestrzeniające się na całą ich powierzchnię.
Przeczytaj koniecznie: Formowanie iglaków. Zdradzamy tajemnice ich przycinania
Na pewno zainteresuje cię również: Przycinanie tui krok po kroku
Przycinanie tui jest bardzo ważnym elementem uprawy. Skrócenie pędów zbyt mocno lub w nieodpowiednim momencie może doprowadzić do całkowitego zniszczenia rośliny.
Pierwsze cięcie
Wykonuje się je, kiedy tui nie zagrażają już przymrozki. Najlepiej zrobić to w drugiej połowie marca lub na początku kwietnia. Ważne jest, żeby pierwszy raz przyciąć tuję przed rozpoczęciem okresu wegetacji. Jeżeli chcemy, żeby tuja pięknie się rozrosła, powinniśmy skrócić jej czubek oraz boczne pędy o ok. połowę długości. Jednocześnie pozbądźmy się uschniętych i uszkodzonych gałązek.
Drugie cięcie
Wykonuje się je mniej więcej w czerwcu. Kiedy młode pędy osiągną kilkanaście centymetrów. Powinniśmy je skrócić tym razem o 2/3 długości.
Trzecie - ostatnie cięcie
Wypada pod koniec lipca, najpóźniej w połowie sierpnia. Nie powinniśmy ciąć krzewów po tym terminie, ponieważ rany mogą się nie zagoić i roślina może nie przetrwać zimowania. Trzecie cięcie polega na skróceniu pędów tylko o 1 cm.
Deccoria.pl
Zdjęcie główne: ©123RF/PICSEL
Niewiarygodne co potrafi natura! Kliknij i zobacz więcej zdjęć!
Przeczytaj również:
Piękny ogród na piasku. Które kwiaty wybrać i jak użyźnić podłoże?
TOP10 Kwitnących krzewów ogrodowych
10 roślin, które wyrosną w cieniu
Najlepsze rośliny liściaste na żywopłot
Stwórz staw przyjazny dla zwierząt
Sposób na skarpę w ogrodzie
Ogród skalny. Jak go zbudować?
Ogród dla niecierpliwych. Rośliny szybkorosnące