Ścieżki są różne, a łączy je zazwyczaj to, że prowadzą do jakiegoś celu — warto uwzględnić ten ogólny zamysł, projektując alejki ogrodowe. Mogą być one proste lub kręte. Ich długość nie zawsze powinna być dziełem przypadku lub fantazji – poświęćmy zatem czas na właściwe zaplanowanie ich przebiegu. Dróżka, poza tym, że estetyczna i dodająca uroku ogrodowi, musi spełniać praktyczne cele – ułatwienie poruszania się po zieleńcu, bez konieczności skracania sobie objętej trasy przez trawnik.
Niezależnie od tego, na jaki materiał zdecydujemy się, tworząc ścieżkę ogrodową, dobrze zwrócić uwagę na jej stabilność – część surowców wymagać będzie odpowiedniej impregnacji i zabezpieczenia, by zapobiec np. poślizgnięciom. Równie ważne jest zachowanie odległości od krzewów i drzew, zwłaszcza tych, których systemy korzeniowe są płaskie – z czasem mogą one naruszyć konstrukcję alejki.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię
Drewno
Do domów, których elewacja zawiera wiele drewnianych elementów, lub ogrodów o wiejskim, naturalistycznym charakterze, dobrze pasować będą ścieżki z bruku drewnianego lub drewna pociętego w formy grubych klocków. Przed ich wyłożeniem nie można pominąć impregnacji, która przedłuży ich trwałość. Drewnianą alejkę układa się na drenażu — podłożu usypanym z kilkucentymetrowej warstwy żwiru i dodatkowej, cieńszej warstwy drobniejszego piasku. Takim miałem wypełnia się również przestrzenie między budulcem dróżki. Co ważne elementów nawierzchni nie można kłaść ciasno, blisko siebie. Pod wpływem warunków atmosferycznych drewno pracuje, pęcznieje i obkurcza się. Spośród drewnianych propozycji, do wyboru mamy jeszcze specjalne podesty do układania na tłuczniu.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię
Kamienie
Ścieżki z kamieni wyglądają naturalnie i są uniwersalne. Bez większych zgrzytów dopasujemy je do każdego rodzaju ogrodu.
Wśród zieleni traw ciekawie prezentują się ścieżki ułożone z kamiennych płyt o nieregularnych kształtach. Często do ich budowy wykorzystuje się np. piaskowiec. Układamy go w nierównomierny sposób, ale tak, by odległość między kolejnymi elementami ścieżki wynosiła mniej więcej tyle, ile mierzy ludzki krok. Pewną trudność sprawić może konieczność ułożenia kamieni o różnych wysokościach tak, by tworzyły w miarę płaską nawierzchnię.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię
W ogrodach rustykalnych dobrze wyglądać będą otoczaki. Ich zaletą jest dostępność — jeszcze w wielu miejscach w Polsce znaleźć i zebrać je można właściwie z polnych dróg. Wymagają one jednak bardzo precyzyjnego przygotowania podłoża, składającego się z maks. kilkucentymetrowej warstwy ubitego piasku i cementu rozmieszanego z miałem.
Alejki stworzyć można także z użyciem trwałego i twardego granitu (płytki najczęściej występują w kolorach szarawym, rudym i czerwonym), czarnego bazaltu, porfiru i sjenitu. Regularne kamienne nawierzchnie znajdą zastosowanie w ogrodach stylizowanych na japońskie, gdzie dróżki płynnie przechodzą w stopnie, prowadzące na mostki.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię
Kostka brukowa i cegła
Popularnymi rozwiązaniami do ogrodu są kostki brukowe i cegły klinkierowe. Są one długotrwałe i odporne na działania zróżnicowanych czynników atmosferycznych. Dobrze wizualnie grają z roślinami i zielenią, tworzą z nią spójną, zwartą całość. Klasyczny układ w jodełkę przypadnie do gustu osobom ceniącym sobie porządek i ład w ogrodzie. Zadowoleni będą również zwolennicy romantycznych ogrodów, w których wpasuje się ścieżki z cegieł o rdzawym kolorze.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię
W sklepach dostaniemy również cegły elewacyjne i brukowe, które ułożone pośród traw złączą wizualnie elewację domu wraz z przestrzenią ogrodu. Miłośnicy niebanalnych i unikatowych rozwiązań powinni zainteresować się utwardzeniem dróżek z użyciem cegieł porozbiórkowych.
Podłoże dla brukowych i cegielnianych ścieżek wysypujemy warstwą grubego piasku, tłucznia lub żwiru z dodatkowym pokładem z drobnego żwiru.
Zarejestruj się! | Dodaj galerię
Żwir i kora
Żwir to bodaj najprostsze, ale i najtańsze rozwiązanie. Poza przygotowaniem podłoża z tłucznia okrytego agrowłókniną oraz podsypki ze żwiru i piasku należy odpowiednio trasę ścieżki zabezpieczyć — krawężnikiem czy ogranicznikiem w dowolnie innej formie, dzięki czemu kamyczki nie będą roznosiły się po działce. Wadą tego rozwiązania jest to, że łatwo porasta chwastami i jest niewygodna w chodzeniu.
W podobny sposób ścieżki usypać można z odpadów kory drzewnej. Jej zaletami są: zdolność do ograniczania wzrostu chwastów, wyrównanie i poprawa jakości podłoża. Pewną niedogodnością jest natomiast konieczność częstego usypania nowej warstwy ściółki.
Deccoria.pl
Zdjęcie główne: 123RF/PICSELL