Spis treści:
Te kwiaty kwitną całe lato
Wraz z nawracającymi okresami suszy i rosnącą niestabilnością pogody, ogrodnicy coraz częściej poszukują roślin, które nie tylko długo kwitną, ale również dobrze znoszą ekstremalne warunki atmosferyczne. Odpowiedzią na te potrzeby są kwiaty o wysokiej odporności na upały, silnym systemie korzeniowym i zwartym pokroju, które nie wymagają intensywnej pielęgnacji, a mimo to zachwycają obfitym kwitnieniem od czerwca aż do jesieni.
- Kocimiętka (Nepeta x faassenii)
To jedna z niezawodnych bylin sezonu letniego, ceniona zarówno za walory ozdobne, jak i użytkowe. Jej delikatnie omszone, aromatyczne liście odstraszają roślinożerne zwierzęta, a gęste, niebieskofioletowe kwiaty pojawiają się już w maju i utrzymują się przez wiele tygodni. Aby przedłużyć okres kwitnienia, wystarczy przyciąć roślinę po pierwszej fali kwiatów – błyskawicznie odbije i zakwitnie ponownie. Kocimiętka dobrze sprawdza się w nasadzeniach przy ścieżkach oraz na obwódkach rabat, a dla lepszego efektu wizualnego warto zestawić ją z żółtymi rudbekiami lub srebrzystymi trawami ozdobnymi.
- Pysznogłówka (Monarda didyma)
To roślina o wyjątkowej odporności na wysokie temperatury i długotrwałe nasłonecznienie. Jej intensywnie kolorowe kwiatostany – czerwone, różowe lub purpurowe – przyciągają wzrok i są chętnie odwiedzane przez trzmiele i motyle. Aromatyczne liście nadają się do zaparzania herbaty, co czyni tę bylinę równie praktyczną, co dekoracyjną. Dzięki zdolności do szybkiego rozrastania się podziemnymi kłączami doskonale wypełnia puste przestrzenie i świetnie sprawdza się w ogrodach w stylu naturalnym lub wiejskim.
- Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea)
Jeżówka to klasyk letnich rabat, łączący wysoką odporność na suszę z długim okresem kwitnienia. Jej sztywne łodygi zakończone są kwiatami o płatkach w odcieniach różu, które kontrastują z ciemnym środkiem – charakterystycznym stożkiem nasiennym. Roślina ta wchodzi w fazę intensywnego kwitnienia w lipcu, jednak regularne usuwanie przekwitłych kwiatów pozwala cieszyć się kolorami aż do późnej jesieni. Po sezonie zaschnięte kwiatostany stają się cennym źródłem pokarmu dla zimujących ptaków, dlatego coraz częściej zostawia się je na rabacie aż do wiosny.
Kocimiętka to jedna z niezawodnych bylin sezonu letniego, ceniona zarówno za walory ozdobne, jak i użytkowe Fot. okimo / Canva Pro
- Nachyłek okółkowy (Coreopsis verticillata)
To bylina wyjątkowo odporna na suszę, która dobrze radzi sobie nawet w ubogiej, lekkiej glebie. Jej charakterystyczne, pierzaste liście tworzą delikatne, ażurowe tło dla żółtych lub morelowych kwiatów, które pojawiają się nieprzerwanie od czerwca aż do późnej jesieni. Ważne jest jednak unikanie przenawożenia, szczególnie azotem – zbyt duża dawka składników odżywczych powoduje intensywny wzrost zielonej masy kosztem kwitnienia. Dzięki rozrastającym się kłączom nachyłek tworzy zwarte, estetyczne łany, które skutecznie tłumią chwasty i rozświetlają rabaty wśród roślin o ciemniejszych liściach.
Przeczytaj również: Chcesz, żeby róże kwitły przez całe lato? Unikaj tych 6 błędów podczas przycinania
- Rudbekia owłosiona (Rudbeckia hirta)
Z klasycznym wyglądem i niezwykłą wytrzymałością, rudbekia jest jedną z najczęściej wybieranych roślin do nasadzeń letnich. Jej złociste płatki z ciemnym środkiem doskonale komponują się z wieloma stylami ogrodowymi, a współczesne odmiany oferują dodatkowo ciekawe warianty kolorystyczne – od brzoskwini po ciemny burgund. Roślina rozpoczyna kwitnienie już w czerwcu i bez problemu utrzymuje kwiaty nawet do początku jesieni. Tolerancja na suszę, odporność na miejskie zanieczyszczenia i dobra kondycja przy silnym nasłonecznieniu sprawiają, że rudbekia sprawdza się także w przestrzeniach publicznych i nasadzeniach wzdłuż ulic.
- Szałwia omszona (Salvia nemorosa)
Niezawodna, długokwitnąca bylina, której pionowe kłosy w odcieniach fioletu pojawiają się pod koniec wiosny i mogą odradzać się kilkukrotnie aż do września, jeśli systematycznie usuwa się przekwitłe części. Jej aromatyczne liście, zawierające naturalne olejki eteryczne, odstraszają ślimaki i inne szkodniki, ograniczając konieczność stosowania chemicznych preparatów. Odmiany niskie dobrze nadają się do donic i uprawy na tarasach, podczas gdy wyższe kultywary tworzą doskonałą strukturę rabaty, uzupełniając ją o pionowy akcent.
Szałwia omszona zmienia wizualną strukturę rabaty i odstarsza niektóre szkodniki. Fot. vemer1940 / Canva Pro
Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)
To roślina, która łączy walory ozdobne i użytkowe, a jej intensywny zapach osiąga apogeum w środku lata, przyciągając niezliczoną liczbę pszczół. Choć naturalnie preferuje gorący, suchy klimat, przy odpowiednim prowadzeniu potrafi kwitnąć aż do jesieni, zwłaszcza jeśli regularnie usuwa się przekwitłe kłosy. Jej liście zawierają silne związki bakteriobójcze, co sprawia, że lawenda jest rzadko atakowana przez choroby grzybowe nawet przy wysokiej wilgotności powietrza. W ogrodach najlepiej prezentuje się w rzędach wzdłuż ścieżek, gdzie tworzy geometryczne podziały i wprowadza zapachowy akcent.
- Kłosowiec (Agastache spp.)
Z powodzeniem łączy walory ozdobne z funkcją użytkową, sprawdzając się w nasadzeniach zarówno naturalistycznych, jak i nowoczesnych. Jej wysokie, pionowe pędy zakończone są gęstymi kłosami drobnych kwiatów w odcieniach różu, purpury, pomarańczu lub brzoskwini – kwitnienie rozpoczyna się na początku czerwca i może trwać nieprzerwanie aż do pierwszych przymrozków. Po roztarciu liści unosi się wyraźny zapach anyżu, który nie tylko wzbogaca kompozycję sensorycznie, ale także przyciąga owady zapylające. W projektach ogrodów miejskich kłosowce ceni się za odporność na ciepło promieniujące z nawierzchni i elewacji, a w zestawieniach naturalnych doskonale współgra z miskantami i trawami ozdobnymi.
Przeczytaj również: Susza na działce wykańcza rośliny? Zrób sam system nawadniania, uratujesz pomidory w doniczkach i drzewka owocowe
- Perowskia łobodolistna (Perovskia atriplicifolia)
Roślina o niezwykle charakterystycznym pokroju i barwie – jej srebrzyste pędy wznoszą się ku górze, tworząc lekką, półprzejrzystą strukturę, która od lipca do września pokrywa się drobnymi, niebieskofioletowymi kwiatkami. Aromatyczne liście działają odstraszająco na większe ssaki, takie jak sarny czy jelenie, co czyni perowskię szczególnie przydatną w ogrodach zlokalizowanych w pobliżu lasów. Nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji – wczesną wiosną wystarczy przyciąć ją na wysokość około 15–20 cm. Najlepszy efekt wizualny uzyskuje się, sadząc ją grupami na tle jasnego żwiru lub przy ścieżkach, gdzie odbite światło dodatkowo podkreśla barwę liści i kwiatów.
- Liatra kłosowa (Liatris spicata)
Jej smukłe, pionowe kwiatostany rozwijają się od góry ku dołowi, co pozwala roślinie zachować estetykę przez dłuższy czas niż większość innych gatunków. Okres kwitnienia przypada zwykle na drugą połowę lata, między połową lipca a końcem sierpnia. Dzięki zgrubiałym podstawom pędów liatra magazynuje wodę, co pozwala jej przetrwać przedłużające się susze bez zauważalnej utraty wigoru. Roślina najlepiej wygląda sadzona w większych grupach – po kilkanaście sztuk – gdzie tworzy rytmiczne, pionowe akcenty i nadaje rabacie wrażenie przestrzennej głębi.
Charakterystyczne kwiaty liatry rozwijają się od góry do dołu. Fot. FactoryTh / Canva Pro
Jak pielęgnować kwiaty latem?
Latem kluczowe znaczenie dla kondycji kwiatów ma właściwe podlewanie, ściółkowanie i dostosowanie nawożenia do aktualnych warunków. Najlepsze efekty daje podlewanie wczesnym rankiem lub wieczorem, gdy parowanie jest ograniczone, a rośliny mogą efektywnie pobrać wodę z głębszych warstw gleby. Zraszanie należy ograniczyć do minimum, ponieważ sprzyja rozwojowi chorób grzybowych, takich jak mączniak czy szara pleśń. Warto zastosować warstwę ściółki z kory, żwiru lub kompostu, która nie tylko ogranicza odparowywanie wody, ale też stabilizuje temperaturę podłoża. W czasie upałów dobrze jest zredukować nawożenie azotowe na rzecz potasu i fosforu – pierwiastków wspierających kwitnienie, odporność na suszę i rozwój korzeni.
Równie ważne jest letnie przycinanie i bieżąca kontrola stanu roślin. Regularne usuwanie przekwitłych kwiatów stymuluje tworzenie nowych pąków i zapobiega samosiewowi, który może zaburzyć kompozycję rabaty. Wysokie byliny, takie jak liatra czy perowskia, warto podwiązywać w miejscach narażonych na silny wiatr, by zachowały pokrój i nie łamały się pod ciężarem kwiatostanów. Warto też systematycznie sprawdzać rośliny pod kątem obecności szkodników. Przy pierwszych objawach mszyc, przędziorków lub wciornastków najlepiej sięgnąć po naturalne środki ochrony, takie jak oprysk z czosnku, które nie zakłócają równowagi biologicznej w ogrodzie.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Warzywa odporne na suszę. Tych upraw nie musisz często podlewać
Słońce i susza zniszczyły hortensje. Ta odżywka sprawi, że znów pięknie zakwitną
Na słoneczne balkony i rabaty w ogrodzie. Wymagania i najpiękniejsze odmiany gipsówki