Klon ginnala klasyfikowany jest jako roślina z rodziny mydleńcowatych (Sapindaceae). Część źródeł uznaje go za podgatunek klonu tatarskiego. Obszarem jego naturalnego występowania są Chiny (Mandżuria), Korea, Japonia. Tam osiąga on wysokość nawet 10 metrów. W naszym klimacie wynosi ona maksymalnie 5-7 metrów.
Klon ginnala: ogólna charakterystyka wyglądu
Ginnalę można hodować jako małe, dekoracyjne drzewo lub duży krzew. Jego gałęzie są raczej cienkie. Tworzą one nisko osadzoną, gęstą i dosyć rozłożystą koronę.
Liście tego gatunku klonu są sztywne, zazwyczaj 3-klapowe z charakterystycznymi głębokimi nacięciami. Jesienią zmieniają one kolorystykę z ciemnozielonej na intensywnie czerwoną. Dzieje się tak, gdy na roślinę działa duża ilość słońca.
Na rozkwit kwiatów trzeba długo poczekać (ok. 5 lat od momentu posadzenia), ale jest warto, gdyż zachwycają one zapachem. Typowe jest dla nich białe lub zielonkawe zabarwienie. Zebrane są one w wiechowate kwiatostany.
Warto podkreślić, że jednym z wartościowszych źródeł, jeśli chodzi o pozyskiwanie miodu jest właśnie klon ginnala. Kwiaty tej rośliny są wysoce miododajne. Kwitnie ona wiosną (przełom maja i czerwca), owocuje natomiast jesienią (wrzesień-październik). Na zimę klon gubi liście.
Po zapyleniu kwiatów na klonie zawiązują się owoce w formie ozdobnych skrzydlaków. Ich barwa zmienia się na przestrzeni czasu – od zieleni począwszy, przez czerwień, aż po brąz.
Jakie podłoże „służy” klonom ginnala?
Ta urokliwa roślina dobrze odnajdzie się w niemal każdych warunkach. Nie ma ona specjalnych wymagań, jeśli chodzi o pH gleby. Optymalnie będzie, gdy wybierzesz na stanowisko dla niej miejsce dobrze nasłonecznione.
Klon nieźle toleruje półcień, ale niestety jego liście nie wybarwiają się w nim tak spektakularnie.
Klon ginnala wykazuje dużą odporność na:
- znaczne zasolenie i suchość podłoża,
- mróz,
- zanieczyszczenia,
- wiatr,
- szkodniki.
Sadzenie i uprawa klonu ognistego
Dobrze rozmnaża się on poprzez wysiew. Nasiona możesz zebrać późną jesienią. Zanim wsadzisz je do ziemi, powinny one przejść proces stratyfikacji. To przygotowanie do kiełkowania polegające na działaniu na nasiona niską temperaturą w warunkach dużej wilgotności.
Wysiew klonu tatarskiego ginnala należy zorganizować na przełomie marca i kwietnia. Młode drzewka dobrze znoszą przesadzanie. Gałęzie można przycinać dopiero po pełnym rozwinięciu się liści. Pod żadnym pozorem nie wolno robić tego wczesną wiosną.
Roślina ta nie lubi zbyt obfitego podlewania. Należy uważać, by w trakcie nie zmoczyć liści, gdyż może to doprowadzić do rozwoju choroby grzybowej.
Jakie zastosowanie znajduje klon ginnala tatarski?
Gęsto posadzone klony ginnala świetnie sprawdzają się jako żywopłot oraz szpaler. Zdarza się, że hodowcy formują je na kształt drzewka Bonsai. Architekci zieleni chętnie umieszczają tę roślinę w projektach przestronnych ogrodów podmiejskich, szczególnie tych zaaranżowanych w stylu nowoczesnym, chińskim lub japońskim.
Klony ogniste korzystnie ożywiają miejski krajobraz, a przy tym są bardzo łatwe w uprawie. Często można je zaobserwować w parkach raz na terenie osiedli mieszkaniowych.
Choroby i szkodniki klonu ginnara
Klon ginnara jest stosunkowo odporny na choroby i szkodniki. Największe zagrożenie może jednak stanowić plamienie koralowców – jest to typowa choroba klonów, która objawia się bordowymi plamkami na gałęziach, a w skrajnych przypadkach może doprowadzić do obumarcia całego drzewa. Wśród chorób warto też wymienić mączniaka prawdziwego. Ponadto osłabiony klon może przyciągać mszyce, wełnowce lub przędziorki.
Stanowisko: Półcieniste, słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne
Roślina ozdobna z: Owoce, kwiaty, liście
Podlewanie: Skąpe, średnie
Wysokość: 5-10m
Pokrój: Wzniesiony
Termin kwitnienia: Maj, czerwiec
Zimozielone: nie