Charakterystyka orzecha czarnego
Na ojczystych terenach orzech czarny zaliczany jest do jednych z większych drzew. Gdy rośnie w sprzyjających mu warunkach, może osiągnąć nawet 50 metrów wysokości. U nas rozrasta się on maksymalnie na wysokość 30-35 metrów.
To potężne drzewo z długim, prostym pniem. Charakterystyczna dla orzecha czarnego jest kora o ciemnobrunatnym zabarwieniu z głębokimi spękaniami.
Jego gałęzie pokrywają długie, pierzaste liście złożone z ok. 15-23 listków. Są one zaokrąglone u nasady i lekko zaostrzone na końcach. Po spodniej stronie okrywa je meszek.
Owoce orzecha czarnego pojawiają się na przełomie września i października. Ich zielona okrywa jest mocno aromatyczna. Łupiny otaczające nasiona naznaczone są silnym, pionowym bruzdowaniem. Podobnie jak kora mają one ciemne, niemal czarne zabarwienie.
Właściwości użytkowe orzecha czarnego
Pestki są jadalne, ale ich walory smakowe nie są tak cenione jak tych pozyskiwanych z orzecha włoskiego. Jednak z kory, liści i łupin orzecha czarnego ekstrahuje się substancję o nazwie juglon. Ma ona działanie antybakteryjne i przeciwzapalne. Cenione jest również jego drewno z uwagi na ciemny kolor i atrakcyjny rysunek słojów.
Uprawa orzecha czarnego
Orzech czarny ma ściśle określone wymagania glebowe, nie nadaje się na stanowiska o podłożu jałowym i suchym. Najlepiej rośnie na glebie zasadowej, dobrze przepuszczalnej i bardzo żyznej. Stanowisko powinno być ciepłe i słoneczne.
Gatunek wykazuje wysoką odporność na suszę, dobrze radzi sobie z zimowymi mrozami. Jedynie młode okazy, które dopiero adaptują się do nowego środowiska, warto dodatkowo osłaniać. Decydując się na uprawę orzecha czarnego uwzględnij jego niekorzystny wpływ na rozwój innych roślin - wynika to z wydzielania przez roślinę charakterystycznej substancji do gleby, która utrudniają wzrost gatunków (np. z rodziny różowatych) posadzonych za blisko.
Jeśli już twój orzech trafi do gleby, nie przesadzaj go, bardzo źle to znosi. Nie lubi też cięcia, a jednocześnie go nie potrzebuje.
Choroby i szkodniki orzecha czarnego
W uprawie orzecha czarnego zdarzają się ataki szkodników oraz infekcje, które prowadzą np. do niekontrolowanych spadów owoców. Do najczęściej stwierdzanych przypadłości u tej rośliny zalicza się: brunatną plamistość liści, plamy na owocach oraz ataki gąsienic i chrząszczy liściowych.
Stanowisko: Półcieniste, słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne
Roślina ozdobna z: Kora, owoce, liście
Podlewanie: Skąpe, średnie
Wysokość: -
Pokrój: Kulisty
Termin kwitnienia: Maj
Zimozielone: nie