Sit jest trawą o dekoracyjnym wyglądzie. Znakomicie sprawdza się on przy aranżowaniu brzegów zbiorników wodnych. Niższe jego odmiany nadają się do uprawy na tarasie. Łodygi situ wykorzystywane są do produkcji koszy i innych plecionek. Chętnie stosowane są one w rozmaitych kompozycjach florystycznych.
Jak wygląda sit rozpierzchły?
Roślina ta tworzy duże, gęste kępy. Jej łodygi mają żywozielony kolor. Ich kształt określany jest jako szydlasty, czyli walcowaty, bardzo wąski, strzelisty. W środku łodygi są częściowo wypełnione rdzeniem. Są one dosyć sztywne, nie tworzą rozgałęzień.
Sit rozpierzchły ma wyłącznie odziomkowe liście. Są one bardzo podobne do łodyg, czyli obłe, szydlaste. Jego kiwaty można określić jako drobne, raczej niepozorne. Początkowo mają one zielonkawo-żółte zabarwienie, które z czasem przechodzi w brąz. Kwiaty tworzą na szczytach pędów kwiatostan wierzchotkowy.
Owocami situ są nieco wklęsłe torebki o odwrotnie jajowatym kształcie.
Juncus effusus spiralis, czyli sit rozpierzchły spiralny
W ogrodach chętnie uprawiany jest sit spiralny. Odmiana ta jest bardzo podobna do podstawowej, z tą różnicą, że jej pędy są spiralne. Taka ich budowa sprawia, że roślina zyskuje nietypowy, bardzo zdobny wygląd.
Sit rozpierzchły: uprawa, podlewanie i przycinanie
Juncus effusus nie należy do specjalnie absorbujących roślin. Wystarczy posadzić go w odpowiednim miejscu. Preferuje on stanowiska słoneczne i półcieniste.
Podłoże dla situ rozpierzchłego powinno być wilgotne, ciężkie i zbite. Może on rosnąć także w strefie bagiennej stawów i oczek wodnych. Często występuje on na łąkach trzęślicowych o zmiennej wilgotności. Dlatego w okresie letnim dobrze jest go trochę przesuszyć. W ten sposób warunki uprawy będą lepiej trafiały w preferencje tej rośliny.
Sit wykazuje odporność na niskie temperatury, choroby i szkodniki. Jego pielęgnacja polega na usuwaniu starych, obeschniętych pędów w okresie wczesnowiosennym. Można również przyciąć go w całości. Trzeba sprawdzać, czy jego podłoże jest wilgotne i doraźnie je nawadniać.
Rozmnażanie tej wieloletniej rośliny przeprowadza się przez podział kęp lub gotowe sadzonki.
Stanowisko: Półcieniste, słoneczne
Wilgotność: Podłoże wilgotne, podłoże podmokłe (wodne, bagienne, nadwodne)
Roślina ozdobna z: Liście
Podlewanie: Skąpe
Wysokość: Do 0,2m, 0,2-0,5 m
Pokrój: Kępiasty, wzniesiony
Termin kwitnienia: Czerwiec, lipiec, sierpień
Zimozielone: tak