Spis treści:
Abelia wielkokwiatowa – charakterystyka i odmiany
Abelia wielkokwiatowa (Abelia × grandiflora, syn. Linnaea × grandiflora) to ozdobny, częściowo zimozielony krzew z rodziny przewiertniowatych Caprifoliaceae. Roslina ta powstała ze skrzyżowania abelii chińskiej Abelia chinensis i abelii jednokwiatowej Abelia uniflora. Wyróżnia się gęstym, rozłożystym pokrojem i łukowato przewieszającymi się pędami. Osiąga zwykle 1-1,8 m wysokości i podobną szerokość.
Liście abelii są błyszczące, ciemnozielone, jajowate lub lancetowate i częściowo zimozielone – w łagodniejsze zimy utrzymują się na krzewie, natomiast opadają przy bardzo niskich temperaturach. Jesienią liście często przebarwiają się na czerwono lub purpurowo.
Kwiaty abelii są lejkowate, trąbkowate, zebrane w niewielkie grona na szczytach pędów lub pojedynczo w kątach liści. W zależności od odmiany mogą mieć barwę od białej, przez różową, po jasnofioletową — kwiaty często są pachnące i miododajne, co przyciąga pożyteczne owady. Roślina rozpoczyna kwitnienie pod koniec maja i często powtarza je w drugiej połowie lata, dzięki czemu kwiaty utrzymują się aż do września. Po przekwitnięciu pojawiają się małe, dekoracyjne owoce, tzw. niełupki.
Najciekawsze odmiany abelii wielokwiatowej:
- 'Sherwood'
Kompaktowy, półzimozielony krzew o gęstym, rozłożystym pokroju, dorastający do 1-1,2 m wysokości i 1,5 m szerokości. Szczególną ozdobą są błyszczące, ciemnozielone liście, które jesienią i zimą mogą przybierać odcień brązowawy lub purpurowy. Od późnej wiosny do jesieni roślina obsypuje się licznymi, drobnymi, dzwonkowatymi kwiatami w kolorze różowym lub różowobiałym, które przyciągają owady zapylające. Odmiana ta wyróżnia się dużą odpornością na warunki miejskie i łatwością uprawy, a jej zwarty pokrój sprawia, że doskonale nadaje się na niskie żywopłoty, obwódki i do uprawy w pojemnikach.
- 'Francis Mason'
Efektowna odmiana o wyprostowanym, lekko rozłożystym pokroju, osiągająca 1,5-2 m wysokości i podobną szerokość. Jej największą ozdobą są błyszczące, żółto-zielone lub złociste liście, które z czasem ciemnieją do zieleni z żółtym marginesem, a zimą mogą nabierać brązowych lub pomarańczowych tonów. Latem i jesienią pojawiają się liczne, drobne, rurkowate kwiaty w odcieniach bieli, jasnego różu lub delikatnego fioletu o subtelnym zapachu. Odmiana ta jest ceniona za intensywną barwę liści, odporność na suszę i efektowny wygląd przez cały sezon.
Kwiaty abelii skutecznie przyciągają do ogrodu motyle i inne pożyteczne owady. Na zdjęciu odmiana 'Kaleidoscope'. Fot. cyntoneimagestudio/CanvaPro
- 'Kaleidoscope'
Karłowata, zwarta odmiana o wysokości ok. 60–90 cm i szerokości do 1 m, wyróżniająca się niezwykle barwnymi liśćmi. Początkowo są jasnożółte z zielonym środkiem, latem przybierają złociste odcienie, a jesienią i zimą zmieniają kolor na pomarańczowo-czerwony. Roślina zachowuje atrakcyjny wygląd przez cały rok. Kwiaty są białe, rurkowate, lekko pachnące, pojawiają się od połowy lata do jesieni i kontrastują z kolorowym ulistnieniem. 'Kaleidoscope' jest wyjątkowo odporna na poparzenia słoneczne i polecana do małych ogrodów, na rabaty i do pojemników.
- 'Dwarf Purple'
Półzimozielona odmiana, dorastająca do ok. 1 m wysokości. Jej liście są zielone, jesienią przebarwiają się na purpurowo, a część z nich utrzymuje się na krzewie przez zimę. Latem pojawiają się liczne, drobne, rurkowate kwiaty w odcieniu różowym, które są atrakcyjne dla owadów zapylających. Odmiana ta wyróżnia się zwartym, niskim pokrojem, dekoracyjnym ulistnieniem i odpornością na warunki miejskie, dzięki czemu świetnie sprawdza się jako roślina okrywowa, do pojemników lub na niskie rabat.
Przeczytaj również: Łatwe w uprawie krzewy kwitnące. Zachwycają wyglądem, powinny być w każdym ogrodzie
Jak uprawiać abelię wielkokwiatową?
Abelia jest odporna na miejskie zanieczyszczenia, dobrze znosi suszę i rzadko choruje. Nadaje się do sadzenia jako soliter, na żywopłoty, rabaty lub do pojemników na tarasach i balkonach. Regularna pielęgnacja, odpowiednie stanowisko i ochrona zimą zapewnią krzewowi zdrowy wzrost i obfite kwitnienie przez wiele lat. Jakie wymagania ma abelia?
- Stanowisko i ekspozycja
Abelia wielkokwiatowa najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko półcienistych. Im więcej słońca, tym obficiej kwitnie i intensywniej wybarwiają się jej liście. Miejsce powinno być osłonięte od silnych wiatrów, które mogą łamać delikatne pędy i powodować przemarzanie rośliny w zimie.
- Gleba i sadzenie
Krzew preferuje gleby żyzne, próchniczne, dobrze przepuszczalne i umiarkowanie wilgotne. Najlepiej sprawdza się podłoże o lekko kwaśnym lub obojętnym odczynie (pH 5,5-7,0). Przed sadzeniem warto wzbogacić ziemię kompostem lub dobrze rozłożonym obornikiem. Roślinę sadzi się wiosną lub wczesną jesienią, zachowując odstęp co najmniej 1-1,5 m od innych krzewów.
Abelia wielkokwiatowa to niezwykle dekoracyjny, długo kwitnący krzew o łukowato przewieszających się pędach. Za zdjęciu odmiana 'Francis Mason'. Fot. Vytautas Verkelis/CanvaPro
- Podlewanie i nawożenie
Abelia wielkokwiatowa wymaga regularnego podlewania (nawet co 2-3 dni), zwłaszcza w pierwszych latach po posadzeniu oraz podczas długotrwałych upałów (codziennie). Podłoże powinno być stale lekko wilgotne, ale nie mokre. Wiosną i latem warto zasilać krzew nawozem wieloskładnikowym do roślin kwitnących ok. co 4-6 tygodni. Jesienią nawożenie należy ograniczyć, aby nie pobudzać wzrostu przed zimą.
- Przycinanie i pielęgnacja
Aby utrzymać zwarty pokrój i pobudzić roślinę do obfitego kwitnienia, abelię przycina się wczesną wiosną, usuwając przemarznięte, uszkodzone lub stare pędy. Regularne cięcie sprzyja zagęszczaniu krzewu i stymuluje wytwarzanie nowych przyrostów, na których pojawiają się kwiaty. Po kwitnieniu można delikatnie skrócić przekwitłe pędy, by zachować ładny kształt rośliny.
- Zimowanie i ochrona
Abelia wielkokwiatowa jest częściowo zimozielona i wrażliwa na silne mrozy. W chłodniejszych rejonach kraju młode krzewy warto okryć na zimę agrowłókniną, stroiszem lub kopczykiem z kory, szczególnie przez pierwsze 2-3 lata po posadzeniu. Starsze egzemplarze są bardziej odporne, ale w surowe zimy mogą zrzucać liście lub przemarzać końcówki pędów – wiosną należy je przyciąć.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Jeżyna bezkolcowa obrodzi dużą ilością owoców. Co zrobić, żeby nie były kwaśne?
Wlewaj regularnie pod ogórki, będziesz zbierać pełne wiadra. Odżywka na kwitnienie i owocowanie
Niezawodna ochrona przed suchą zgnilizną wierzchołkową pomidora. Oprysk na zdrowe i jędrne owoce