Spis treści:
- Dlaczego warto mieć w ogrodzie rośliny zimozielone?
- Zimozielone rośliny okrywowe do ogrodu – 10 propozycji
Dlaczego warto mieć w ogrodzie rośliny zimozielone?
Zimozielone rośliny okrywowe zapewniają ogrodowi ciągłość kompozycji przez cały rok, nawet wtedy, gdy trawniki i byliny wchodzą w stan spoczynku. Ich gęste ulistnienie pełni kilka praktycznych funkcji jednocześnie: ogranicza parowanie wody, tłumi wzrost chwastów i stabilizuje glebę, co sprawia, że pielęgnacja rabat staje się mniej czasochłonna. Dodatkowym atutem jest rozbudowany system korzeniowy, który skutecznie zabezpiecza skarpy i ścieżki przed osuwaniem się ziemi. Zwarty dywan liści i pędów rozprasza również wodę deszczową i roztopowy śnieg, co chroni podłoże przed zagęszczeniem.
Ich znaczenie nie ogranicza się jednak do walorów estetycznych i ochronnych. W wielu ogrodach rośliny te z powodzeniem zastępują trawnik w miejscach, gdzie jego utrzymanie jest szczególnie trudne – pod dużymi drzewami, przy ogrodzeniach czy na stromych zboczach. Tworzą też cenne środowisko dla owadów zimujących w liściach i między pędami, co sprzyja naturalnej równowadze ekosystemu. Sadzenie najlepiej przeprowadzać wiosną (od kwietnia do połowy maja) lub wczesną jesienią, aby rośliny zdążyły się dobrze ukorzenić przed nadejściem mrozów.
Zimozielone rośliny okrywowe do ogrodu – 10 propozycji
Poniższe zestawienie obejmuje rośliny, które tworzą zwarte kobierce, dobrze znoszą polskie zimy i mogą być wykorzystane w różnych częściach ogrodu. Każda z propozycji została opisana pod kątem wyglądu, wymagań glebowych i świetlnych oraz optymalnych stanowisk, w których sprawdza się najlepiej. Dzięki temu łatwiej dopasować gatunek do konkretnych warunków i uniknąć błędów przy planowaniu nasadzeń.
- Jałowiec płożący (Juniperus horizontalis)
Jałowiec płożący świetnie sprawdza się nawet na stromych, suchych stanowiskach. Fot. mikhailazarov88/123RF.com
Niski iglak, dorastający do 15-30 centymetrów wysokości, rozrasta się szeroko, osiągając nawet 2 metry średnicy, co pozwala szybko pokryć większe połacie terenu. Najlepiej rośnie na stanowiskach nasłonecznionych, w glebach lekkich i przepuszczalnych, a jego wysoka mrozoodporność (do -35, a nawet -40°C) sprawia, że sprawdza się w całej Polsce. Najczęściej wykorzystuje się go na skarpach, przy drogach wjazdowych czy w pasach ochronnych, gdzie ogranicza osypywanie się ziemi i nie wymaga przycinania. Sadzonki umieszcza się co 80–100 centymetrów, a na stromych terenach warto podłożyć geowłókninę, aby przyspieszyć zadarnienie.
- Mącznica lekarska (Arctostaphylos uva-ursi)
To niski, zimozielony krzewinek, osiągający 10-15 centymetrów wysokości, o drobnych, skórzastych liściach, który z czasem tworzy zwarte kobierce. Najlepiej czuje się w pełnym słońcu, na glebach lekkich, suchych i kwaśnych (pH 4,5–6,5), dzięki czemu znajduje zastosowanie na ubogich piaskach czy wrzosowiskach. Wiosną obsypuje się różowymi, dzwonkowatymi kwiatami, a jesienią zdobią go czerwone owoce, które stanowią cenny pokarm dla ptaków. Do obsadzenia metra kwadratowego potrzeba 6–9 sadzonek.
Przeczytaj również: Najlepsze rośliny, którym nie przeszkadza brak słońca. Nawet w cieniu możesz mieć kwitnący raj
- Mikrobiota syberyjska (Microbiota decussata)
Mikrobiota syberyjska jest wyjątkowo odporna na mróz. Fot. SMarina/CanvaPro
Rozrastający się płożąco iglak osiąga 30-50 centymetrów wysokości i do 2 metrów szerokości, tworząc gęstą okrywę, która zimą przyjmuje brązowawy odcień. Roślina dobrze znosi półcień oraz miejsca o słabszej cyrkulacji powietrza, dlatego polecana jest pod drzewami, wzdłuż ogrodzeń czy na północnych zboczach. Charakteryzuje się wysoką odpornością na mróz (do -40°C) i dobrze sprawdza się nawet w trudnych miejscach, o ile podłoże jest przepuszczalne i nie zatrzymuje wody. Zaleca się sadzenie w rozstawie 80-100 centymetrów, co po kilku sezonach pozwala uzyskać jednolitą, zwartą powierzchnię.
- Ubiorek wieczniezielony (Iberis sempervirens)
Niski półkrzew dorastający do 20-30 centymetrów wysokości, ceniony za obfite, białe kwitnienie w kwietniu i maju, które przyciąga owady zapylające. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, w podłożu dobrze zdrenowanym, o odczynie obojętnym lub wapiennym, dlatego często sadzony jest na murkach, rabatach żwirowych czy skarpach o lekkiej glebie. Po kwitnieniu wskazane jest przycięcie pędów, co pozwala utrzymać zwarty pokrój i sprzyja obfitemu rozrastaniu się rośliny w kolejnych latach. Obsada 9-12 sztuk na metr kwadratowy zapewnia szybkie wypełnienie przestrzeni i skuteczne ograniczenie chwastów.
Przeczytaj również: Te rośliny trzeba mieć w ogrodzie. Piękne, oryginalne i różnorodne - wybór ogrodnika
- Floks szydlasty (Phlox subulata)
Floks szydlasty zachowuje estetyczny wygląd przez cały rok. Fot. wrangel/CanvaPro
Zimozielona bylina tworząca gęste poduchy wysokości 10-15 centymetrów, której wąskie, igiełkowate liście utrzymują dekoracyjność również po zakończeniu kwitnienia. Najlepiej sprawdza się w pełnym słońcu, dlatego chętnie stosowana jest na skalniakach, suchych rabatach czy południowych skarpach. Wiosną roślina okrywa się masą kwiatów w różnych odcieniach – od bieli po intensywny róż i fiolet – tworząc wyraziste akcenty kolorystyczne. Sadzonki umieszcza się w rozstawie 9-12 sztuk na metr kwadratowy, a regularne usuwanie przekwitłych części sprzyja zachowaniu zwartego, równego dywanu.
- Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans)
Bylina o płożącym pokroju, dorastająca do 10-20 centymetrów wysokości, znana z wielu odmian o liściach zielonych, purpurowych i pstrych, które dodają rabatom zróżnicowanej kolorystyki. Dobrze rośnie w półcieniu i cieniu, preferując gleby żyzne i wilgotne, co czyni ją idealnym wyborem pod drzewa. Wiosną wypuszcza kłosy drobnych kwiatów w niebieskofioletowych barwach, a szybkie tempo rozrastania pozwala skutecznie zadarniać wolne przestrzenie. Sadzenie w obsadzie 9 sztuk na metr kwadratowy daje zadowalający efekt już w następnym sezonie.
Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans) występuje w odmianach o atrakcyjnie przebarwionych liściach. Fot. orestligetka/123RF.com
Przeczytaj również: 12 najlepszych roślin jednorocznych na pełne słońce. Kwitną, nawet gdy brakuje wody
- Kopytnik pospolity (Asarum europaeum)
Bylina o niskim wzroście (10-15 cm), charakteryzująca się błyszczącymi, okrągłymi liśćmi, które zachowują zieleń przez cały rok. Najlepiej rośnie w głębokim cieniu, w glebie próchnicznej i stale lekko wilgotnej, dzięki czemu świetnie sprawdza się pod gęstymi koronami drzew liściastych. Choć rozwija się powoli i nie jest ekspansywna, tworzy elegancki, równomierny dywan, utrzymujący stabilny efekt przez wiele lat bez potrzeby częstych zabiegów pielęgnacyjnych. Zalecana obsada to 9-12 sztuk na metr kwadratowy, a dodatkowe ściółkowanie liśćmi lub kompostem sprzyja równomiernym przyrostom i zatrzymuje wilgoć.
- Rojnik ogrodowy (Sempervivum tectorum)
Sukulenty o wysokości 5-10 cm, które tworzą efektowne rozety liści i są wyjątkowo odporne na mróz oraz okresowe przesuszenie. Najlepiej rozwijają się w pełnym słońcu, w glebach ubogich, lekkich i bardzo przepuszczalnych, dlatego często spotykane są na dachach zielonych, murkach czy żwirowych rabatach. Rozmnażają się przez odrosty, które łatwo przesadzić w wolne miejsca, tworząc szybko zwarte mozaikowe kobierce. Optymalny rozstaw to 12-16 sztuk na metr kwadratowy. Podsypanie żwirem wokół nasady liści chroni rośliny przed gniciem w czasie długotrwałej wilgoci.
Przeczytaj również: Szybko rosnące pnącza do ogrodu. Zanim się obejrzysz, zasłonią płot liśćmi i kwiatami
- Liriope szafirkowata (Liriope muscari)
Liriope szafirkowata jest chętnie sadzona pod koronami drzew. Fot. igaguri_1/CanvaPro
Zimozielona bylina o kępkowym pokroju i wąskich liściach, osiągająca 30-45 cm wysokości. Jesienią wytwarza dekoracyjne kłosy drobnych, fioletowych kwiatów, które dodają barwnego akcentu cienistym rabatom. Preferuje półcień i gleby próchniczne, a dzięki odporności na konkurencję korzeni drzew, bywa stosowana jako alternatywa dla trawnika pod koronami. Zaleca się sadzenie 6–9 sztuk na metr kwadratowy, co pozwala uzyskać szybkie, zwarte zadarnienie.
- Konwalnik ościsty ‘Nigrescens’ (Ophiopogon planiscapus ‘Nigrescens’)
Roślina o wyjątkowym, ciemnym ulistnieniu w odcieniach czerni i purpury, dorastająca do 15-20 cm wysokości. Dzięki barwie liści doskonale kontrastuje z jasnymi kamieniami, srebrzystymi bylinami czy roślinami o intensywnie zielonym ulistnieniu. Najlepiej czuje się w pełnym słońcu lub półcieniu, w glebie lekkiej i przepuszczalnej; w chłodniejszych rejonach kraju zimą wymaga zabezpieczenia, np. gałązkami iglastymi. Latem wypuszcza krótkie pędy z drobnymi, fioletowymi kwiatami, po których pojawiają się ciemne jagody, dodatkowo podnoszące walory ozdobne. Sadzenie w rozstawie 9–12 sztuk na metr kwadratowy pozwala uzyskać efekt jednolitej, kontrastowej okrywy wzdłuż ścieżek i przy tarasach.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Posiej teraz, zbierzesz jeszcze w tym roku. To przysmak, który kocha cały świat
Jak sprawić, aby pelargonie bujnie kwitły w drugiej połowie lata? Zrób odżywkę z 3 składników
Jak zbierać nasiona kwiatów? Najlepsza technika i sposób przechowywania