Kalina wonna: charakterystyka gatunku
Kalina wonna (Viburnum farreri) to krzew dekoracyjny z rodziny piżmaczkowatych. Wiosną zakwita jako jeden z pierwszych krzewów. Wystarczy kilka ciepłych dni, by na pędach kaliny (jeszcze przed liśćmi) pojawiły się pierwsze pąki. Ojczyzną kaliny wonnej są północne Chiny, ale dziś uprawia się ją na całym świecie.
Kalina nie jest zbyt wysoka, zwykle osiąga około 2,5 do 3 metrów wysokości. Ma wyprostowany, wzniesiony pokrój i bardzo sztywne, rozgałęzione pędy. Cechą, która wyróżnia ją spośród innych krzewów ozdobnych, jest wczesne kwitnienie. Kalina pierwsze pąki wypuszcza już w marcu lub wcześniej, jeśli zima jest łagodna. Jej kwiaty zebrane są w niewielkie różowe kwiatostany, które po całkowitym zakwitnięciu przybierają białą barwę.
Liście kaliny pojawiają się później. Są duże i ząbkowane na brzegach. Mają kształt jajowaty lub eliptyczny, a na blaszce wyraźnie widać unerwienie. Jesienią liście zmieniają barwę z ciemnozielonej na czerwono-brązowy.
Odmiany kainy wonnej
Kalina wonna występuje w kilku odmianach, o różnym pokroju, kolorze kwiatów oraz liści. Do najciekawszych należą:
- Kalina 'Nanum' – odmiana karłowata, która osiąga nie więcej niż 1 metr wysokości. Jej pokrój jest kulisty i bardzo gęsty. Zdobią ją nie tylko kwiaty, ale też liście, które od wiosny do jesieni zmieniają barwę od brązowej, poprzez oliwkową do czerwonej.
- Kalina 'December Dwarf' – to ciekawa odmiana o dekoracyjnych, bordowo-czerwonych liściach.
- Kalina 'Candidissimum' – wyróżniają ją okazałe kuliste kwiatostany z kwiatami o barwie śnieżnobiałej.
Wymagania i uprawa kaliny wonnej
Kalina wonna to mało wymagająca roślina, więc jej uprawa nie sprawia większych problemów. Krzew preferuje stanowiska ciepłe, słoneczne i dobrze osłonięte od wiatru. Zniesie też lekki półcień. Preferuje gleby żyzne, próchniczne i przepuszczalne. Kalinie służą także gleby stale wilgotne, o odczynie lekko kwaśnym.
Zaletą kaliny jest mrozoodporność. W naszym klimacie nie trzeba okrywać jej na zimę. Przemarznięciu mogą ulegać jedynie pąki kwiatowe.
Kalina wonna: cięcie i pielęgnacja
Kalina wonna nie wymaga przycinania. Można wprowadzać jedynie kosmetyczne poprawki, gdy roślina za bardzo się rozrośnie, ale zbyt duże cięcie może jej zaszkodzić. Cięcie ma na celu poprawienie pokroju krzewu i jego prześwietlenie. Do usunięcia kwalifikują się jedynie uschnięte i nieestetyczne pędy.
Kalina źle znosi suszę, więc w takich okresach należy co jakiś czas obficie ją podlewać. Ziemia powinna być stale wilgotna, ale nie mokra. Raz w roku można też podsypać krzew kompostem lub nawozem wieloskładnikowym, by dostarczyć mu składników odżywczych.
Choroby i szkodniki kaliny wonnej
Krzew ten słynie z wysokiej odporności zarówno na choroby, jak i ataki szkodników. Jednak w uprawie zdarza się zaobserwować objawy np. plamistości liści czy rozmaitych chorób grzybowych.
W przypadku zakażenia plamistością liści konieczny będzie specjalistyczny oprysk, który pomoże zwalczyć chorobę. Istotnym zabiegiem będzie też uprzątnięcie stanowiska z opadłych liści, ponieważ pozostawienie ich może stać się głównym czynnikiem ryzyka ponownego zakażenia.
W uprawie tej wyjątkowej rośliny może pojawić się problem mszyc, choć te zwykle dominują na odmianie koralowej. Warto też monitorować krzewy kaliny pod kątem występowania przędziorka chmielowca lub szarynki kalinówki, choć i te obserwowane są głównie w uprawach odmiany koralowej.
Stanowisko: Słoneczne
Wilgotność: Podłoże wilgotne
Roślina ozdobna z: Kwiaty
Podlewanie: Obfite
Wysokość: 2-3m
Pokrój: Wzniesiony
Termin kwitnienia: Marzec, kwiecień
Zimozielone: nie