Spis treści:
Zawilec japoński – bylina, która kwitnie aż do mrozów
Okazały zawilec japoński (Anemone hupehensis var. japonica) należy do rodziny jaskrowatych i od dawna uprawiany jest w Japonii, skąd pochodzi jego nazwa. W Polsce pokochano go za niezwykle długi okres kwitnienia. Ta bylina dorasta nawet do 1,5 m wysokości. Wytwarza trójklapowe liście oraz kwiaty zebrane w baldachy w odcieniach bieli, różu i fioletu.
Świetnie sprawdza się jako jesienna ozdoba ogrodu. Zawilec japoński zaczyna kwitnąć w sierpniu, a kończy dopiero wraz z nadejściem pierwszych mrozów. Jak to bywa w przypadku bylin, także tutaj istnieje kilka odmian. Oto przykładowe:
- September Charm — kwitnie na różowo
- Rosenschale — kwitnie na biało-różowo
- Wirlwind — kwitnie na biało
- Konigin Charlotte — kwitnie na różowo
- Prinz Heinrich — kwitnie na ciemnoróżowo
- Pretty Lady Emily — kwitnie na jasnoróżowo i tworzy zwarte kępy
- Pretty Lady Susan — kwitnie w odcieniu różowofioletowym
- Splendens — kwitnie na ciemnoróżowo
- Honorine Jobert — tworzy białe kwiaty z żółto-zielonymi środkami
- Paminia — ma ciemnoróżowe kwiaty
Zawilca japońskiego można sadzić w różnych miejscach ogrodu, zarówno na klombach, jak i w pobliżu drzew czy krzewów. Pięknie prezentuje się także w sąsiedztwie zbiorników wodnych, dlatego warto obsadzić nim ich brzegi. Ten zawilec idealnie komponuje się na przykład z różnymi odmianami astrów, werbeną patagońską oraz szałwią omszoną.
Przeczytaj również: Ma intensywne kolory, szkodniki go nie znoszą. Ciekawe odmiany i uprawa zawilca wieńcowego
Jak uprawiać zawilec japoński?
Przygotowując się do uprawy zawilca japońskiego, trzeba zadbać o optymalne warunki, czyli odpowiednie stanowisko. Roślina najlepiej rośnie w półcieniu, w podłożu o stałej wilgotności. Bardzo istotna jest gleba — musi być żyzna, próchniczna, o odczynie obojętnym lub zasadowym. Warto wcześniej wzbogacić ją kompostem.
Zawilec japoński wytwarza piękne, delikatne kwiatki, często w odcieniach różu. Fot. kororokerokero/Canva Pro
Jeśli planujesz uprawiać zawilca japońskiego w grupie, pamiętaj o zachowaniu odstępu między sadzonkami. Powinien on wynosić około 30 × 40 cm. Po posadzeniu najważniejsze będzie regularne podlewanie, także starszych okazów, szczególnie w czasie suszy.
W kwestii nawożenia wystarczą środki organiczne wzbogacające podłoże, aplikowane wiosną. Po zakończeniu okresu wegetacji roślinę należy przyciąć tuż nad ziemią. W takiej formie najlepiej przetrwa zimę, choć młodsze okazy warto dodatkowo zabezpieczyć korą lub agrowłókniną.
Zawilce japońskie rzadko padają ofiarą chorób i szkodników, jednak niekiedy się to zdarza. Największe zagrożenie stanowi mączniak, a późną wiosną i latem problemem mogą być mszyce.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Dlaczego cukinia gnije? Prosty sposób na uzupełnienie niedoborów boru i jodu
Szybko rosnące pnącza do ogrodu. Zanim się obejrzysz, zasłonią płot liśćmi i kwiatami